Znalezionych wyników: 15

Dawniej odbywała się godzinna sesja kwalifikacji, w której uczestniczyli wszyscy kierowcy, a kolejność startową ustalano na podstawie czasów najlepszego okrążenia.

Obecnie kwalifikacje F1 dzieli się na 3 części.. Pierwszy etap kwalifikacji rozpoczynają wszyscy kierowcy przez 20 min. 16 kierowców z najlepszymi czasami z przechodzi do kolejnego etapu kwalifikacji. Czasy kierowców wykluczonych z pierwszej części decydują o ich kolejności na starcie na miejscach od 17.

Po krótkiej przerwie zaczyna się druga 15 minutowa sesja, w której uczestniczy 16 bolidów, a czasy liczone są od nowa. 6 najwolniejszych na tym etapie kończy kwalifikacje, a na starcie zajmą miejsca od 11 do 16.

Ostatnia sesja kwalifikacji trwa 10 minut. Startuje w niej 10 najlepszych bolidów z drugiej sesji kwalifikacyjnej. Nie uwzględniane są wcześniejsze czasy, lecz liczą się tylko te uzyskane w ostatnim części. Czasy uzyskane wyznaczają miejsca startowe na wyścigu.

Od sezonu 2010 zrezygnowano z tankowania bolidów w trzeciej części kwalifikacji taką ilością paliwa, z jaką wystartują do wyścigu. Tym samym wszystkie sesje kwalifikacji przeprowadzane są z małą ilością paliwa.

Jeżeli chodzi o opony z jakimi startują kierowcy w wyścigu, zależy to od miejsca, jakie uzyskali w kwalifikacjach. Kierowcy, którzy startowali w ostatniej, trzeciej sesji kwalifikacyjnej, czyli zajmują w wyścigu miejsca na starcie od 1-10, muszą rozpocząć wyścig na oponach, na których uzyskali swój najlepszy czas.
Pozostali kierowcy mogą zadecydować o rodzaju opon, na których rozpoczną wyścig.

Circuit de Catalunya – tor wyścigowy położony w niewielkiej miejscowości Montmelo na północ od Barcelony w Katalonii.

Długość toru: 4,655 km
Liczba okrążeń: 66
Pełny dystans: 307,104 km

Tor zaczęto budować w roku 1989. Tor jest mało atrakcyjny podczas weekendów GP. Główny wpływ na to ma liczna ilość testów przed GP oraz mało okazji do wyprzedzania. Inauguracyjny wyścig GP wygrał kierowca Williamsa - Nigel Mansell. Od roku 1991 corocznie odbywa się tutaj wyścig o Grand Prix Hiszpanii.

Wyniki wyścigu <pierwsze 10 pozycji>:

1. Mark Webber Red Bull-Renault 1h35m44,101
2. Fernando Alonso Ferrari +0:24,065
3. Sebastian Vettel Red Bull-Renault +0:51,338
4. Michael Schumacher Mercedes +1:02,195
5. Jenson Button McLaren-Mercedes +1:03,728
6. Felipe Massa Ferrari +1:05,767
7. Adrian Sutil Force India-Mercedes +1:12,941
8. Robert Kubica Renault +1:13,677
9. Rubens Barrichello Williams-Cosworth +1 okr.
10. Jaime Alguersuari Toro Rosso-Ferrari +1 okr.

Valencia Street Circuit – hiszpański tor wyścigowy położony w Walencji.

Tor dopiero od sezonu 2008 gości wyścigi Formuły 1.
Pierwszy wyścig Formuły 1 na tym torze (Grand Prix Europy) odbył się 24 sierpnia 2008 i liczył 57 okrążeń o łącznej długości 310,080 km. Długość toru to 5,419 km

Kierunek jazdy na tym torze jest zgodny ze wskazówkami zegara.

W 2008 roku na tym torze zwyciężył Felipe Massa (Ferrari), a rok później Rubens Barrichello (Brawn-Mercedes)

Rekord okrążenia 1:37.842 z 2008 roku należy do Sebastiana Vettela, Toro Rosso.

3 lata temu na tym torze Kubica miał groźny wypadek. 2 lata temu zrewanżował się wygrywając wyścig Formuły 1 o Grand Prix Kanady.

W niedzielę kolejne zawody F1 na tym torze. Mam nadzieję że ukończy je w takim samym stylu jak 2 lata temu. ;-)

Tor w Montrealu został zbudowany w 1978 roku przy wykorzystaniu infrastruktury dróg i parkingów stworzonych.

Tor jest mieszanką szybkich i wolnych zakrętów, a krótkie proste o dość wyboistej nawierzchni są ogrodzone metalowymi barierkami. Przed sezonem 2002 przeprowadzono modernizację szykany przed prostą startową, co znacznie ograniczyło osiągane w tym miejscu prędkości, a tym samym poprawiło bezpieczeństwo.

Długość toru: 4,361 km
Liczba okrążeń: 70
Pełny dystans: 305,270 km

Najświeższe plotki donoszą że Robert zostanie jednak w Renault. Jak sam twierdzi czuje się tam dobrze.

Ale chyba są w jednym teamie. To powinni walczyć o pierwsze miejsca

To co miał na myśli Webber mówiąc aby dziennikarze poszukali głębiej jeżeli chcą poznać prawdę co tak naprawdę wydarzyło się na tym 40 okrążeniu?

To ciekawe że z końcówką paliwa wykręcał takie dobre czasy ;-)

Christian Horner, szef zespołu Red Bull, po wyścigu powiedział że obaj kierowcy mieli tyle samo paliwa na starcie. To ciekawe że Vettel nie musił przełączyć na tryb oszczędzania paliwa.

A co sądzisz o kolizji Webbera i Vettela?

Bardzo ciekawy tor. A w szczególności słynny 8 zakręt. :)

Jest to tor uliczny (o długości 3340m) założony w 1929 roku. Zawody w Monte Carlo rozgrywane są od 1950. Kierowcy ścigają się na dystansie 260,520 km, co daje razem 78 okrążeń (najwięcej w obecnym kalendarzu). W ciągu ostatnich 5 lat na tym torze wygrywali kierowcy McLarena (lata 2000, 2002, 2003, 2007, 2008). Dwukrotnie wygrywał David Coulthard i raz Kimi Räikkönen, Fernando Alonso, Lewis Hamilton. Ponadto wygrywał przedstawiciel Williamsa - Juan Pablo Montoya. W sezonie 2009 wygrał tu Jenson Button. Rekordzistą tego toru jest Michael Schumacher.

Długość: 260,520 km
Liczba okrążeń: 78
Zwycięzca z 2009 r.: Wielka Brytania J. Button (Brawn GP)
Miejsce: Monako Monako, Monte Carlo

Zwycięzca 1. treningu: Hiszpania F. Alonso (Ferrari)
Zwycięzca 2. treningu: Hiszpania F. Alonso (Ferrari)
Zwycięzca 3. treningu: Polska R. Kubica (Renault)

Pole position: Australia M. Webber (Red Bull)
Zwycięzca: Australia M. Webber (Red Bull)
2. miejsce: Niemcy S. Vettel (Red Bull)
3. miejsce: Polska R. Kubica (Renault)

Najszybsze okrążenie: Niemcy S. Vettel (Red Bull)

W tym roku do wyścigów F1 powrócił zespół LOTUS.

Team zanotował wspaniałe występy w latach '60 i '70. Pierwsze zwycięstwo dla Lotusa zdobył Stirling Moss w samochodzie Lotus 18 podczas GP Monako 1961 roku w stajni Rob Walker Racing Team.
W sezonie 1963 Jim Clark zdobył tytuł mistrza świata, co powtórzył dwa lata później. Tytuł mistrzowski zdobył jeszcze Graham Hill w 1968 roku, już z silnikiem Forda.
W 1973 roku Lotus zdobył tytuł w klasyfikacji konstruktorów.

W latach '80 i '90 było już znacznie gorzej. W 1994 roku Team Lotus wycofał się z rywalizacji, aby powrócić znów w 2010r. Zespół wygrał walkę o wolne 13 miejsce z zespołami Sauber oraz Epsilon Euskadi.

Niestety pierwsze wyścigi nie były tak spektakularne jak z najlepszych lat. Miejsca poniżej pierwszej dziesiątki nie zadowalają fanów Lotus Team.

A jak wy myślicie, czy zespół może znów stać się jednym z liderów F1? Zapraszam do dyskusji na temat zespołu Lotus - możliwości i oczekiwań wobec kierowców jeżdżących w barwacH Team LOTUS.

Scuderia Ferrari (z wł. scuderia - stajnia) - popularna nazwa Gestione Sportiva, dywizji firmy Ferrari zajmującej się sportami motorowymi.

Podczas gdy Ferrari zajmuje się klientami i prywatnymi zespołami, Scuderia Ferrari odpowiedzialna jest za fabryczną ekipę w Formule 1, której obecna oficjalna nazwa to Scuderia Ferrari Marlboro.

Zespół zadebiutował w Formule 1 podczas drugiej rundy w historii Mistrzostw Świata (GP Monako w sezonie 1950 z modelem Tipo 125 F1). Ferrari jest tym samym najbardziej doświadczonym i utytułowanym zespołem w historii F1. Na koncie włoskiego zespołu jest 16 tytułów w klasyfikacji konstruktorów oraz 15 w klasyfikacji kierowców. W sezonie 2009 reprezentowali go Kimi Räikkönen i Giancarlo Fisichella który zastąpił kontuzjowanego Felipe Massę, natomiast w 2010 reprezentują go Fernando Alonso i Felipe Massa.

Historia

Do lat 50.

Scuderia Ferrari została założona w 1929 przez Enzo Ferrariego aby wspierać amatorskich kierowców w różnych wyścigach. Sam Ferrari ścigał się wcześniej w samochodach Fiata. Pomysł przyszedł w nocy 16 listopada podczas kolacji w Bolonii, gdzie Ferrari otrzymał pomoc finansową Augusto i Alfredo Caniato oraz amatorskiego kierowcy wyścigowego Mario Tadini. Później skompletował zespół, który składał się z ponad czterdziestu kierowców ścigających się w samochodach Alfa Romeo. Enzo kontynuował starty aż do narodzenia pierwszego syna, Dino w 1932. Po 1932 został menedżerem młodych kierowców startujących w zespole, aż do 1939, kiedy Alfa Romeo wykupiła zespół. W 1940 utworzył Auto Avio Costruzioni Ferrari gdzie zaczął projektować pierwszy własny samochód wyścigowy Ferrari Tipo 815, który wystartował w wyścigu Mille Miglia, prowadzony przez Alberto Ascariego i Lotario Rangoni Machiavelliego. Był to pierwszy i ostatni wyścig tego samochodu ponieważ dalsze starty uniemożliwiła II wojna światowa. Enzo Ferrari przeniósł swoją siedzibę do Maranello i po wojnie skonstruował Ferrari Tipo 125, startującego w wyścigach Grand Prix, które nie zaliczały się jeszcze do mistrzostw.

Lata 50.

Scuderia zadebiutowała w Grand Prix Monako ulepszonym modelem 125. José Froilán González odniósł pierwsze zwycięstwo dla zespołu podczas Grand Prix Wielkiej Brytanii w sezonie 1951. W 1952 Alberto Ascari w Ferrari 500 zdobył pierwszy tytuł mistrzowski wygrywając 6 wyścigów. Rok później także zdobył tytuł wygrywając 5 wyścigów. W 1954 Scuderia w związku z nowymi przepisami wdrożyła Ferrari 625 wygrywając tylko 2 wyścigi, a tytuł powędrował do kierowcy Maserati Juana Manuela Fangio.

W sezonie 1955 Alberto Ascari przeszedł do Lancii i Scuderia wygrała tylko w Grand Prix Monako, a dokonał tego Maurice Trintignant. Tego roku wydarzyła się tragedia na torze Monza, gdzie podczas prywatnych testów zginął Alberto Ascari w Ferrari 750. Z powodu problemów finansowych i śmierci Ascariego Lancia wycofała się z mistrzostw i Ferrari zakupiło bolidy Lancii na sezon 1956, w których Juan Manuel Fangio zdobył tytuł mistrzowski. W 1957 wraz z odejściem Fangio Ferrari utraciło tytuł nie wygrywając ani jednego Grand Prix. W 1958 zaprezentowano nowe Ferrari 246 F1, które wygrało po dwa Grand Prix w 1958 i 1959.

Lata 60.

Sezon 1960 przyniósł Scuderii tylko jedno zwycięstwo Phil Hilla w Grand Prix Włoch, ale stajnia odniosła sukces w 24 godzinnym wyścigu w Le Mans. W sezonie 1961 wprowadzając Ferrari 156 odniesiono podwójne mistrzostwo i kolejną wygraną w Le Mans.

Sezon 1962 nie przyniósł ani jednego zwycięstwa w F1, ale przyniósł kolejny triumf w Le Mans. W sezonie 1963 nikt nie potrafił się oprzeć dominacji Jima Clarka w Lotusie, nikt także nie na tyle szybki, aby pokonać Ferrari w Le Mans. Sezon 1964 z trzema zwycięstwami, mistrzostwem w klasyfikacji konstruktorów i ponownym triumfem w Le Mans wyglądał dużo lepiej niż poprzedni. Sezon 1965 był kolejnym sezonem dominacji brytyjskich kierowców i zespołów, a w Le Mans Ferrari odniosło szóste pod rząd i ostatnie zwycięstwo. W 1966 zespół z nowym Ferrari 312 wygrał dwa wyścigi i zajął drugie miejsce w klasyfikacji konstruktorów i kierowców. W 1967 Ferrari nie wygrało żadnego Grand Prix, a Lorenzo Bandini zginął po fatalnym wypadku na Grand Prix Monako. Jego zastępca Mike Parkes uległ wypadkowi, który zakończył jego karierę. Rok 1968 z jednym zwycięstwem Jacky'ego Ickxa na Grand Prix Francji też nie był udany dla Scuderii. Sezon 1969 bez zwycięstwa kontynuował pasmo porażek.

Lata 70.
Niki Lauda podczas Grand Prix Niemiec w 1976.

Nastąpiły cztery chude lata dla Ferrari. Dopiero w 1975 z Niki Laudą i z zaprojektowanym wspólnie z nim bolidem 312T Scuderia ponownie zaczęła odnosić sukcesy zdobywając podwójne mistrzostwo. Rok później zdobywa mistrzostwo konstruktorów, a w zdobyciu tytułu wśród kierowców Laudzie przeszkadza poważny wypadek na Grand Prix Niemiec. Po uderzeniu o bandę bolid zapalił się, a sam kierowca utknął w wraku i zdołał wyjść dopiero z pomocą innych kierowców, którzy się zatrzymali. Lauda przeżył, ale miał poważne poparzenia i silne zatrucie toksycznym dymem. Mimo tego bardzo szybko wrócił do ścigania, ale nie zdołał już zdobyć tytułu.

W sezonie 1977 zespół ponownie zdobył podwójne mistrzostwo razem z Laudą. W 1978 w wyniku konfliktu Lauda odszedł ze Scuderii, która zajęła drugie miejsce w klasyfikacji konstruktorów i trzecie w klasyfikacji kierowców Carlosa Reutemann'a. W sezonie 1979 Ferrari ponownie zdobyło podwójne mistrzostwo wraz z Jodym Scheckterem. Scheckter był ostatnim mistrzem w zespole przed Michaelem Schumacherem.
Lata 80.

Sezon 1980 nie był udany zajmując 10. miejsce w klasyfikacji konstruktorów. Rok później z miejscem 5-ym w klasyfikacji generalnej konstruktorów, ale w 1982 roku wystawiając 4 kierowców Scuderia ponownie zdobyła tytuł. Nie był to jednak radosny rok, w kwalifikacjach do Grand Prix Belgii zginął bardzo utalentowany kierowca Gilles Villeneuve. Mistrzostwo powędrowało do Ferrari także w 1983. Przez następne sześć sezonów Scuderia nie mogła zdobyć tytułu, ale też nie spadała poniżej 4. miejsca. W 1988 zmarł w wieku 90 lat założyciel zespołu Enzo Ferrari i FIAT zakupił większość udziałów zespołu. Sezon 1989 był ostatnim, w którym dozwolone było turbodoładowanie.

Lata 90.

Nowa dekada rozpoczęła się równą walką kierowcy Ferrari Alaina Prosta z Ayrtonem Senną. Wygrał 6 wyścigów i do ostatniego wyścigu miał szansę na tytuł mistrzowski. Ostatecznie Prost i zespół zajęli drugie miejsca w klasyfikacji. Po 1991 zaczęła się spadek formy Scuderii. Powodem był silnik V12, który ustępował lżejszym i wydajniejszym jednostom V10 konkurencji. Przełomem był rok 1996, kiedy Michael Schumacher został kierowcą Ferrari inkasując ok. 30 milionów $ za rok. Schumacher przyczynił się do wstąpienia do zespołu dyrektora technicznego Benettona Rossa Brawna. Poczyniono znaczny postęp w konstrukcji bolidu Scuderii, choć okazało się, że jest bardzo zawodną konstrukcją i dorobkiem na koniec były tylko 3 zwycięstwa i drugie miejsce w klasyfikacji. W sezonie 1997 bardzo dobrych osiągów Ferrari nie udało się przekuć w mistrzostwo, ponieważ Schumacher w decydującej rundzie spowodował kolizję z Jacques'iem Villeneuve i został zdyskwalifikowany.

/źródło: wikipedia/

Renault F1 – zespół Formuły 1, który został założony pod koniec lat 70. XX w. Wycofał się ze sportu po sezonie 1985, aby powrócić w sezonie 2002. Nowy zespół powstał na bazie stajni Benetton. Firmę Renault w innych sportach motorowych reprezentuje Renault Sport.

Siedziba stajni znajduje się w Enstone, gdzie projektowane i budowane są samochody, z tego miejsca koordynowane są także wszystkie prace. Francuska część zespołu jest odpowiedzialna za projektowanie silników.

W sezonie 2006 kierowcami głównymi stajni byli: mistrz świata z 2005 roku Hiszpan Fernando Alonso i Włoch Giancarlo Fisichella. Na kierowcę testowego został wyznaczony Fin Heikki Kovalainen.

W sezonie 2007 barwy Renault ponownie reprezentował Fisichella, a odchodzącego do McLarena Fernando Alonso zastąpił dotychczasowy tester stajni, Heikki Kovalainen, obecnie kierowca Lotusa. Kierowcami testowymi zostali Brazylijczyk Ricardo Zonta oraz jego rodak, syn trzykrotnego mistrza świata Nelson Ângelo Piquet.

Kierowcami zespołu w sezonach 2008 oraz 2009 byli Fernando Alonso oraz Nelson Ângelo Piquet. 20 lipca 2008r. podczas GP Niemiec Nelson Piquet zdobył 2. miejsce po starcie z 17. pozycji. Jeszcze większego wyczynu dokonał jego partner z zespołu, Fernando Alonso. Wygrał on GP Singapuru po starcie z 15. pola. W GP Japonii Alonso znów wygrał wyścig, a Piquet ukończył wyścig na 4. miejscu, co dało zespołowi najlepszy wynik w sezonie 2008.

Podczas GP Węgier w 2009 mechanicy Renault nie dokręcili dokładnie prawego przedniego koła w bolidzie Fernando Alonso, które w trakcie okrążenia zgubił, co mogło być potencjalnym zagrożeniem. Za spowodowanie niebezpiecznej sytuacji zespół został ukarany wykluczeniem z Grand Prix Europy, jednak ostatecznie FIA odstąpiła od wymierzenia kary po rozpatrzeniu złożonej przez Renault apelacji.

We wrześniu 2009 doszło do afery "crash-gate". FIA ukarała Renault karą wykluczenia ze startów na dwa lata w zawieszeniu. Szef zespołu Flavio Briatore został ukarany dożywotnim zakazem angażowania się w serie nadzorowane przez FIA. Były szef działu inżynierii Pat Symonds dostał podobną karę, tyle że nie może się angażować przez pięć lat. Nelson Piquet Jr. nie został ukarany ponieważ FIA zaproponowała mu immunitet w zamian za dostarczenie wszystkich informacji w sprawie afery "crash-gate".

Efektem afery było m.in. zerwanie kontraktu sponsorskiego przez ING tuż przed GP Singapuru 2009, ze skutkiem natychmiastowym. Po odejściu Briatore i Symondsa dyrektor techniczny, Bob Bell, dodatkowo przejął obowiązki szefa ekipy. Rozwiązanie to miało obowiązywać do końca sezonu 2009. Tymczasem 1 grudnia 2009 zespół poinformował, że Bell zachowa funkcję szefa, lecz zostanie zastąpiony na stanowisku dyrektora technicznego przez Jamesa Allisona.

7 października 2009 zespół Renault ogłosił, że w sezonie 2010 w jednym z ich bolidów jeździł będzie Robert Kubica.

16 grudnia 2009 Renault sprzedało znaczną część swoich udziałów luksemburskiej spółce inwestycyjnej – Genii Capital, którą kieruje biznesmen Gerard Lopez.

31 stycznia 2010 Witalij Pietrow - wicemistrz Serii GP2 sezonu 2009 został oficjalnie potwierdzony jako partner Kubicy w zespole.

/źródło: wikipedia/